Zdrowie i uroda

Jedni stosują go zamiast cukru, inni omijają szerokim łukiem, bo jest wysokokaloryczny. Już w starożytności uważano go za lekarstwo i stosowano zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie. Czy miód faktycznie leczy?

Skład miodu

Miód ma złożony skład, obfitujący w wiele cennych substancji. Pamiętać jednak należy, że jego głównym składnikiem jest cukier – stanowi aż od 70% nawet do 90% wszystkich związków, z tego powodu miód jest produktem wysokokalorycznym.

Oprócz cukru w skład miodu wchodzą niewielkie ilości wapnia, żelaza, magnezu, miedzi, cynku, manganu, witamin grupy B.

Ponadto miód zawiera (i to w nim najcenniejsze):

• wartościowe enzymy pochodzące z gruczołów ślinowych pszczół – apidycynę i inhibinę (nadtlenek wodoru), które mają działanie bakteriobójcze i bakteriostatyczne;
• lizozym – białko rozkładające ściany komórkowe bakterii;
• flawonoidy – związki o właściwościach przeciwzapalnych, przeciwutleniających, przeciwdrobnoustrojowych;
• olejki eteryczne;
• barwniki.

Czy miód działa jak antybiotyk?

Miód już w starożytności uważany był za lekarstwo. Współczesne badania potwierdzają, że miód rzeczywiście łagodzi objawy choroby górnych dróg oddechowych. Ze względu na obecność olejków eterycznych, enzymów, w tym nadtlenku wodoru (wody utlenionej) i flawonoidów miód posiada silne właściwości bakteriobójcze oraz ogranicza rozwój grzybów. Ma też działanie wykrztuśne, rozrzedza wydzielinę oskrzeli i łagodzi kaszel.

Inne zdrowotne zastosowanie miodu

Miód, regularnie stosowany, sprzyja odpowiedniemu ukrwieniu naczyń wieńcowych. Pomaga w uregulowaniu poziomu cholesterolu w organizmie. Może również zaradzić zgadze. Stosuje się go jako środek zmniejszający nudności. Ma działanie lekko przeczyszczające. Używa się go w leczeniu trudno gojących się ran i owrzodzeń.

Czy miód jest dla każdego?

Pamiętajmy, że miód może uczulać, ponieważ są w nim obecne pyłki roślin, grzyby, a nawet fragmenty ciała pszczół.

Miodu nie powinny jeść dzieci, które nie skończyły pierwszego roku życia. Może się zdarzyć, że jest on skażony przetrwalnikami bakterii Clostridium botulinum i jego spożycie przez małe dziecko doprowadzi do botulizmu niemowlęcego.

Miód powinny spożywać niezwykle ostrożnie i w małych ilościach osoby cierpiące na cukrzycę.

Woda z miodem hit, czy kit?

Odstana przez noc woda z miodem to stary, domowy sposób na odporność w sezonie jesienno-zimowym. Łyżeczkę miodu zalewamy na noc ½ szklanki zimnej wody. Taki roztwór po 10 godzinach ma działanie antybiotyczne, kilka razy silniejsze niż miód zjedzony wprost ze słoika. Pijemy go na czczo. Do wody z miodem rano można wcisnąć sok z połowy cytryny lub limonki, który pomoże oczyszczać wątrobę i poprawi perystaltykę jelit.

Pamiętajmy, że miodu nie należy zalewać wodą powyżej 30-40°C, ponieważ traci on wówczas swoje cenne właściwości.